Ervaringen

Hulpvragers en maatjes aan het woord

“Het idee van een bewindvoerder en weekgeld vond ik beangstigend.”

Lees het hele verhaal

Jong en ondergedompeld in schulden

Mascha (25) raakt al jong in de schulden. Lange tijd denkt ze: ik los het zelf wel op. Maar pas als zij hulp zoekt, lukt het haar om het tij te keren. “Het scheelt enorm dat ik het niet meer alleen hoef te doen.”

“Toen ik op mijn twintigste een eigen woning kreeg en stabiel aan het werk was, dacht ik dat het me zeker zou lukken om mijn schulden af te lossen. Maar de ellende met schulden is dat ze heel veel geld kosten. De boetes en incassokosten zijn zo hoog, daar valt niet tegenop te werken. Ik deed mijn best van alles af te betalen, maar onderaan de streep namen de schulden steeds meer toe. Wat ik ook deed, het lukte maar niet om er zelf uit te komen.”

 

Aanmaningen

“Bij mij ging het mis door een samenloop van omstandigheden nadat ik 18 jaar was geworden. Tot die leeftijd loopt je ziektekostenverzekering via je ouders of verzorgers, daarna ben je zelf verantwoordelijk voor het betalen van je premie. Ik stond daar niet bij stil en ging ervanuit dat mijn moeder mijn premie betaalde. Dat was niet het geval, zo bleek later. Daar kwam bij dat ik al een paar jaar niet meer thuis woonde, geen vast adres had, en daardoor geen post ontving. Aanmaningen hadden mij niet bereikt. Toen ik ontdekte dat mijn premie niet werd betaald, stond er al een schuld van een paar duizend euro. Omdat ik die niet kon betalen, kwamen daar dus steeds meer boetes en incassokosten bij. De relatie met mijn moeder was al langer moeizaam. Op mijn 16e ben ik vervroegd uit huis gegaan. Ik logeerde eerst bij mijn halfzus, daarna bij verschillende vrienden. Ik was voortvarend gestart op het havo/vwo, maar zakte nu af naar het mbo en ben uiteindelijk gestopt. Ik had verschillende baantjes, bij callcenters, winkels en in de horeca, maar hield het nergens lang vol.”

 

Loonbeslag

Uiteindelijk kreeg ik via kennissen een woning in een flat. Dat gaf veel rust en structuur. Net als mijn vaste baan bij een marketingcommunicatiebureau. Maar omdat het dus maar niet lukte om die schuldenlast terug te brengen, zat ik helemaal vast. Koortsachtig probeerde ik schuldeisers tevreden te houden. Maar als ik de ene rekening betaalde, ontstond aan de andere kant weer een gat. Deurwaarders legden een loonbeslag bij mijn werkgever neer, waardoor ik minder verdiende en dus minder overhield om andere schulden af te lossen. Mijn werkgever trok aan de bel, dit kon zo niet doorgaan. Maar wat kon ik doen? Ik wilde per se niet in de SchuldHulpVerlening terechtkomen. Het idee dat ik een bewindvoerder toegewezen zou krijgen en een minimaal bedrag per week zou krijgen om van te leven, vond ik beangstigend. Ik zorgde al zo lang voor mezelf, mijn autonomie was voor mij heel belangrijk. Ik bleef denken, ‘ik kom hier zelf uit’.”

 

Moneyfit

“Aan de buitenkant zag niemand wat er gaande was. Ik zag er verzorgd uit, had een baan waar ik kansen kreeg - een groot geluk - en ging gewoon mee als we met vrienden ergens afspraken. Dan voelde ik me na afloop zo ellendig, want ik kon het me helemaal niet veroorloven om uit te gaan. Maar de schaamte voor mijn situatie was groot. Alleen mijn halfzussen, mijn vriend en een paar vriendinnen wisten van mijn situatie. Soms betaalden zij iets voor me, maar hoe groot mijn probleem echt was, deelde ik liever niet.

 

Ondertussen voerde ik met een aantal andere huurders een strijd tegen de huurbaas. Hij had een bedrijf in het pand dat hij wilde uitbreiden en deed van alles om ons eruit te krijgen. Ik kreeg daardoor contact met iemand van de gemeente. Toen ik daar schoorvoetend vertelde over mijn schulden, wezen ze mij op het platform Moneyfit.

 

Dit is een platform van de landelijke organisatie SchuldHulpMaatje, die jongeren tot 27 jaar helpt om uit de schulden te komen. Ik realiseerde me dat er iets moest gebeuren om het tij te keren en heb me aangemeld. Een speciaal opgeleid maatje Jong (zo worden de vrijwilligers genoemd, die naast de driedaagse training nog een extra training hebben gevolgd) hielp mij om inzicht te krijgen in mijn inkomsten en uitgaven en hielp mij ook om betalingsregelingen te treffen met de schuldeisers. In plaats van weekgeld zou ik gewoon mijn salaris behouden en een vast bedrag per maand aflossen. Daardoor was ik dus zelf de baas over mijn doen en laten.” Vanaf dat moment ging het beter. Het scheelt zoveel dat ik het niet meer alleen hoef te doen. Ik raad iedereen aan om vroegtijdig aan de bel te trekken, ook bij kleine schulden kun je al hulp krijgen.”

 

Geen slachtoffer

Mijn uiteindelijke schuld was zo’n tienduizend euro. Over een jaar ben ik er als het goed is vanaf. Hoewel dat ook een beetje afhangt van hoe alles loopt. Toen mijn moeder eerder dit jaar overleed had dat veel impact. Er kwam veel emotie los en ik moest van alles organiseren en haar uitvaart betalen. Ik kreeg een burn-out en kon een tijdlang niet meer werken. Door dit alles liep de aflossing ook even minder snel. Maar belangrijker: ik heb in die periode definitief een knop omgezet. Natuurlijk kon ik alles en iedereen de schuld geven van mijn ongeluk en ellende, maar ik wil geen slachtoffer zijn. Daarmee geef je alle regie uit handen en maak je jezelf krachteloos. Toen ik dat inzag, ging het snel veel beter met mij. Ik pakte de draad weer op en ben hard op weg naar een schuldeloos bestaan.”

 

De naam Mascha is wegens privacy redenen gefingeerd.

 Extra tips van Mascha:

  • Vlucht niet voor je problemen, ze zullen niet verdwijnen, maar erger worden;
  • Wees niet bang om hulp te vragen en deze te accepteren;
  • Wanneer je weinig te besteden hebt, wees dan dankbaar en creatief met hetgeen je wel hebt;
  • Maak geen (betaal)afspraken die je niet na kunt komen.

 

Bij onze eerste afspraak blijkt dat er schulden zijn en tijdelijk geen inkomen. Een groot deel van de post is al ruim een jaar niet opengemaakt. Er zijn vele betalingsherinneringen en brieven van deurwaarders. De bijstandsuitkering is stopgezet en moet opnieuw worden aangevraagd.

 

Lees het hele verhaal

Tijdelijk geen inkomen

In het begin spreken we wekelijks af en gaan we bij iedere afspraak aan de slag met de stapel post om uiteindelijk alles te openen en te ordenen. Alle brieven gaan in een ordner. Er wordt gebeld met schuldeisers om te controleren welke bedragen exact openstaan. Uiteindelijk wordt duidelijk waar de schuld uit bestaat. Omdat de schuld te groot is om binnen drie jaar zelfstandig af te lossen, wordt er een aanvraag tot schuldhulpverlening gedaan bij de gemeente.

Daarnaast zijn ook tips voor het dagelijkse leven belangrijk. Zoals boodschappen doen met contant geld, zodat je precies weet hoeveel je uitgeeft en nog kunt besteden. Het aanvragen van de Rotterdampas, deze geeft mensen met een minimum inkomen reductie op allerlei uitjes. Voor nieuwe meubeltjes zijn we bij de kringloopwinkel gaan shoppen.

Uiteindelijk is door deze hulpvrager beschermingsbewind aangevraagd en zal de hulpvrager verder worden begeleid door de bewindvoerder.

In november 2016 ben ik begonnen als maatje en kreeg ik als hulpvrager een jongere van 20 jaar onder mijn hoede. Deze jongere had van thuis weinig of geen financiële 'opvoeding' gehad en ik heb deze jongere o.a. wegwijs gemaakt in de vele regelingen die Nederland heeft.

 

 

Lees het hele verhaal

Financiƫle opvoeding

Door samen een overzicht te maken van de inkomsten en uitgaven, maakten we het overzichtelijk. Zo werd ook duidelijk wat de schulden waren. Door kleine stappen te nemen, probeerden we een manier te vinden om de schulden op te lossen. 

Door samen naar de financiën te kijken en er mee bezig te zijn, kon ik handvatten meegeven hoe met geld om te gaan. Juist omdat de hulpvrager nog jong was, was dit belangrijk. Dankzij de uitleg en tips heeft de jongere ook voor de toekomst geleerd hoe met geld om te gaan. Hierdoor kunnen mogelijke schulden in de toekomst worden voorkomen.

Omdat je regelmatig contact hebt met de jongere, ben je een echte houvast voor ze. Dat maakt het ook leuk om maatje te zijn. De hulpvrager is blij als je komt en dat is voor jou als maatje ook positief.

 

 

Hij heeft alles uitgezocht, geordend en geholpen bij het treffen van regelingen. Martin doet erg zijn best en is heel behulpzaam. Daarover vertellen we ook gewoon aan anderen, daar schamen we ons niet voor. We vertellen wat een Maatje voor je kan betekenen als je in de shit zit.

Lees het hele verhaal

Forse naheffing belastingdienst

We zitten thuis bij een echtpaar, hulpvragers van Martin. Hij komt daar nu elke week zo’n anderhalf uur. Het financiële probleem is ontstaan door een forse naheffing van de Belastingdienst, omdat er in voorgaande jaren meer inkomsten aan pensioenen en een uitkering was dan opgegeven was.

De fiscus wilde snel geld zien, kortte op de toeslagen en dan gaat het ook helemaal mis met betalingen aan andere instellingen. Er wordt voortdurend geschipperd met rekeningen voor huur, gas en stroom en de ziektekostenverzekering. Acceptgiro’s die elke maand weer op de mat vallen, blijven liggen. Door een folder van SchuldHulpMaatje, kwamen ze in contact met Martin.

En vervolgens laten ze met trots een betalingsregeling van Zilveren Kruis zien en de mappen met alle belangrijke correspondentie. 

We hadden deze hulp vijftien jaar eerder moeten krijgen, dan was het misschien allemaal anders gelopen. SchuldHulpMaatjes, fijn dat jullie er zijn voor een ander!

Lees het hele verhaal

Bijna onder de brug wonen

We brengen een bezoek aan een echtpaar dat Jeanette begeleidt. Toen de man naar een goed betaalde baan in de bouw overstapte, kwamen er door het zware werk nek- en rugklachten. Hij werd afgekeurd, maar kon na een tijdje weer aan het werk, alleen wel part-time, zonder aanvullende uitkering.

Mevrouw werkt ook part time; samen hebben ze een inkomen rond bijstandsniveau. Er waren doorlopend problemen met geld: het ene na het andere gat werd opgevuld, maar de schulden liepen uiteindelijk zo hoog op dat ze zelfs niet meer in aanmerking kwamen voor schuldsanering via de gemeente.

De rechter plaatste het echtpaar onder bewindvoering en nu krijgen ze elke week leefgeld. “We hebben van onze ouders niet geleerd hoe we met geld moeten omgaan”, zegt hij. Dat leren ze nu van Jeanette, die eerst alle stapels met post doorgenomen heeft en toen de belangrijke papieren in verschillende ordners heeft gedaan.

“We waren bijna uit elkaar gegaan of hadden nu onder een brug gewoond”, zegt hij, “Maar nu zetten we onze schouders er samen onder. We hadden deze hulp vijftien jaar eerder moeten krijgen, dan was het misschien allemaal anders gelopen.” Met stralende ogen vertellen ze dat ze het weer helemaal zien zitten. “Maar, dan moet Jeannette ons nog wel een tijdje blijven helpen! Ze is altijd vrolijk, maar wel streng.”